["Dungeons & Dragons (SE)"]

Keizerin Savina (Thora Birch) regeert over het magische Izmer-rijk. De jonge dieven Ridley (Justin Whalin) en Snails (Marlon Wayans) raken betrokken bij haar zoektocht naar de legendarische scepter van Savrille. Met deze felbegeerde staf kan zij heersen over de gevreesde Rode Draken en zorgen voor vrede en gelijkheid. Ridley en Snails worden op de hielen gezeten door Damodar (Bruce Payne), de wrede handlanger van de op macht beluste magiër Profion (Jeremy Irons) die de strijd wil aangaan met de keizerin. Als Profion de scepter in handen krijgt, zal heel het rijk voor eeuwig leven in duisternis. De toekomst van Izmer hangt af van de durf en moed van Ridley en Snails...

Dungeons & Dragons is een fantasyfilm die gebaseerd is op de gelijknamige populaire RPG-reeks (Role Playing Game, oftewel rollenspel), waarin de spelers in de rol van verschillende fantasy-personages (Dwerg, Dief, Elf, Barbaar, Magiër, enz.) allerlei denkbeeldige avonturen beleven. Ondanks de vele regels, allen vastgelegd in vuistdikke handleidingen, heeft het spel een grote schare fans, en was het al het uitgangspunt voor diverse boeken, computergames en zelfs een tekenfilmserie. Toen bekend werd dat debuterend regisseur Courtney Solomon, zelf een verwoed D&D-speler, plannen had voor een verfilming van het spel hielden de fans hun hart vast: zou hun favoriete bezigheid een waardige verfilming krijgen? Het antwoord hierop is een volmondig “nee”. De film is namelijk op vrijwel alle fronten een teleurstelling. Te beginnen met het warrige verhaal: dit valt van het ene in het andere cliché, bevat meer gaten dan een visnet en is bovendien totaal niet spannend. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat een dergelijke film niet vermakelijk zou kunnen zijn, er zijn genoeg voorbeelden van producties die tekortkomingen in het verhaal weten te compenseren met bijvoorbeeld overweldigende actie- en effectscènes. Helaas schiet D&D ook op dit gebied tekort. Dit is vooral te wijten aan de slechte CG-effecten, met de zogenaamde “Beholder” (een zwevende bol met ogen op tentakels) als hilarisch dieptepunt. Maar daar houdt het niet op. Evenals de effecten is namelijk ook het acteerwerk nogal bedroevend, waardoor de stereotype fantasykarakters totaal niet uit de verf komen. Zelfs voormalig Oscar-winnaar Jeremy Irons brengt het er slecht vanaf: de bekende acteur weet eigenhandig het begrip “overacting” naar nieuwe hoogten te tillen. Zijn vertolking van De Slechte Magiër, inclusief maniakaal bedoeld gelach, is dermate over-the-top dat deze zelfs bij de grootste zuurpruim een lach op het gezicht zal toveren. En wat Shawn Wayans (bekend van het puberale Scary Movie) in deze serieus bedoelde verfilming doet is me een compleet raadsel. Dat hij gecast is voor de komische noot lijkt me duidelijk, maar met zijn irritant overdreven acteerwerk past Wayans even goed in het D&D-universum als Bassie en Adriaan in de wereld van Lord of the Rings (waarvan de verfilming overigens een voorbeeld is van hoe het wél moet). Misschien dat de allergrootste fantasy-fanaten nog enige waarde aan Dungeons & Dragons kunnen hechten, maar persoonlijk vind ik het - vergeef me de woordspeling - een echte draak van een film...

Beeldkwaliteit

Het beeld van Dungeons & Dragons is in de oorspronkelijke verhouding van 1.85:1 op de DVD terug te vinden. Zoals we tegenwoordig mogen verwachten is de transfer anamorf en heeft bovendien een prima scherpte, waardoor de meeste shots veel detail bevatten. (Helaas heeft de scherpte ook als bijkomstigheid dat de meeste realistisch bedoelde CG-effecten hopeloos door de mand vallen, maar dat terzijde.) De kleurweergave is uitstekend: ondanks het vrij donkere karakter van het beeld verschijnen de kleuren mooi verzadigd op het scherm. Verder heeft het beeld een mooi solide zwartniveau en is ook het schaduwdetail dik in orde. Er lijkt dus weinig te klagen over de kwaliteit. Het grootste minpunt moet echter nog genoemd worden. Er zijn namelijk nogal wat compressiefoutjes in de transfer geslopen. Menigmaal gaat het daarbij om onbeduidende gevalletjes, maar er zijn tevens momenten waarop vrijwel iedere oplettende kijker de resulterende artefacting op zal merken. Daarnaast bevat de film ook wat lichte filmgrain en edge enhancement, die beiden gelukkig geen bijzonder storende invloed hebben. Hetzelfde geldt voor de laagwisseling (na ongeveer 67 minuten), die merkbaar maar desondanks toch redelijk goed geplaatst is. De ondertiteling van de film is goed verzorgd, en ook de indeling in 16 tracks is prima.

Geluidskwaliteit

Op de DVD van Dungeons & Dragons vinden we zowel een Engelstalige DTS- als Dolby Digital-track, beiden met hun hoogste bitrates (respectievelijk 1509kb/s en 448kb/s). En het mag gezegd worden: beide tracks presteren uitstekend. Te beginnen met het DD-geluid, dat zeer helder klinkt en een prima dynamiek heeft. Het surroundgebruik is bovendien niet anders te betitelen dan “agressief”. Vrijwel continu komt er geluid uit de achterspeakers, zij het in de vorm van de opzwepende orkestmuziek, de geluidseffecten of omgevingsgeluiden. Daarbij worden de achterkanalen veelvuldig in split-surround aangestuurd. Vooral de slotscène is op dit gebied indrukwekkend, met effecten die je continu om de oren vliegen. Ook het LFE-kanaal laat gedurende de gehele film flink van zich horen/voelen. De dialogen houden zich over het algemeen prima staande tussen al het geluidsgeweld, al zijn er enkele momenten waarop ze door het overige geluid overschaduwd worden. Desalniettemin hebben we hier te maken met een zeer goed DD-spoor, die de kijker middenin de gebeurtenissen op het scherm plaatst.

Maar zoals gezegd worden ook bezitters van een DTS-installatie niet vergeten. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: het DTS-geluid klinkt zeer indrukwekkend, en is in dit geval duidelijk te prefereren boven het geluid van de concurrent. Vergeleken met de DD-track heeft het DTS-spoor namelijk een strakker laag en minder scherp hoog, en klinkt gedetailleerder en helderder. Surround-effecten lijken bovendien meer spreiding en definitie te hebben. De hoge kwaliteit van het spoor en de continu rondrazende effecten maken de DVD van D&D op geluidsgebied dan ook tot prima demonstratiemateriaal!

Extra's

Verspreid over de submenu’s, die voorzien zijn van muziek en animatie, is een aardige hoeveelheid extra’s op het schijfje vinden. Deze zijn gerangschikt in 4 verschillende categorieën (Let the game begin, Trailers, Interviews, The movie) en kunnen helaas geen van allen Nederlands ondertiteld worden.

Let the game begin:

Dit is een korte documentaire (1.78:1 anamorf, DD 2.0) waarin het rollenspel D&D aan bod komt. In ongeveer 15 minuten leren we zaken over het ontstaan, het succes en de opzet en horen we de spelers, waaronder regisseur Solomon, lovende woorden spreken over het spel. Voor niet-ingewijden (waaronder ondergetekende) is dit een redelijk inzichtelijke toevoeging.

Trailers:

Het zal niemand verrassen dat deze optie de kijker een keus biedt uit een aantal trailers. Het betreft in dit geval een TV-spot en een bioscooptrailer. Vreemd genoeg heeft laatstgenoemde de standaard TV-verhouding van 1.33:1 en heeft het spotje een verhouding van 1.85:1 (niet anamorf). Verder valt op dat de TV-spot een PCM-track heeft met de onnodig hoge bitrate van 1536kb/s. De trailer heeft “gewoon” DD 2.0 geluid.

Interviews:

Wie deze optie selecteert kan een keus maken uit de acht hoofdpersonen van de film en de regisseur. Vervolgens verschijnt een interview met de betreffende persoon op het scherm (1.33:1, DD 2.0), waarin men uitleg geeft over personages en de opzet van de film. Tezamen hebben de verschillende interviews een duur van ongeveer 14 minuten. Van twee van de acteurs (Jeremy Irons en Shawn Wayans) is tevens een biografie te lezen.

The movie:

Dit laatste submenu is tevens het interessantste, aangezien het de kijker de keus biedt uit een viertal interessante aanvullingen op de film. De eerste keus die men hier vindt draagt de naam “The Characters”. Deze extra bestaat uit acht pagina’s Engelse tekst, waarbij op iedere pagina één van de hoofdpersonen wordt belicht. Het geheel wordt automatisch afgespeeld op muziek, met een totale duur van ongeveer 5 minuten, maar men kan tevens handmatig door de schermen bladeren.

Onder “Deleted Scenes” vinden we vervolgens maar liefst 11 fragmenten (1.85:1 anamorf, DD 2.0) die de film niet gehaald hebben, samen goed voor een speelduur van 19 minuten. De verwijderde of uitgebreide scènes stippen in veel gevallen zaken aan die bepaalde onbegrijpelijke handelingen en gebeurtenissen in de film hadden kunnen verklaren. Na het zien van deze fragmenten worden delen van het verhaal dan ook stukken duidelijker. Tevens bevindt zich tussen de fragmenten een alternatief einde, dat weliswaar minder positief is, maar zeker stukken beter dan de onlogische afsluiting zoals die in de film zit. Helaas zijn om budgettaire redenen geen CG-effecten in deze scènes verwerkt. Wel kunnen alle scènes desgewenst van commentaar van de regisseur worden voorzien. Daarbij is het opvallend dat Solomon de indruk geeft dat hij zelf niet compleet tevreden is met de uiteindelijke versie van de film en graag een Director’s Cut zou willen maken. Ik vrees echter dat de teleurstellende opbrengsten van D&D dit zullen verhinderen...

De “Making Of” van 20 minuten (1.78:1 anamorf, DD 2.0) heeft voor de verandering slechts een licht promotioneel ondertoontje. Als gevolg bevat deze extra wel degelijk enkele informatieve zaken, dit in tegenstelling tot de gebruikelijke nietszeggende interviews. Zo vertelt regisseur Solomon onder meer hoe hij heeft geprobeerd om trouw te blijven aan de uitgangspunten van het D&D-spel, en wordt duidelijk hoe bepaalde creaturen en effecten (bijv. de draken) tot stand komen.

De effecten worden verder belicht onder de laatste optie, die de weinig verrassende titel “Special Effects” draagt. Hier kan van vier van de grote effectscènes (Opening Scene, Dragons attack, Savina leads dragons, Dragon dogfight) een deconstructie van de CG-effecten bekeken worden. Van elk fragment zijn drie stadia aanwezig, te weten Start, Intermediate en Final Scene. Deze kunnen afzonderlijk afgespeeld worden, maar men kan eveneens schakelen tussen de drie met behulp van de “multi-angle”-toets op de afstandsbediening.

Tenslotte is in de verpakking een inlay te vinden met daarop een trackoverzicht.

Op technisch gebied is er weinig mis met de DVD van Dungeons & Dragons SE: het schijfje wordt gesierd door uitstekend DD- en DTS-geluid, een bovengemiddelde beeldkwaliteit en een aardig aantal inzichtelijke extra’s (helaas niet Nederlands ondertiteld). De film zelf is echter met zijn ondermaatse acteerwerk, beroerde special effects en warrige verhaal duidelijk geen topper. Daarom is deze DVD in mijn ogen de aanschaf niet waard, tenzij je een gigantische liefhebber bent van het fantasygenre of een enorm zwak hebt voor pulpachtige B-films.